KONIECZNOŚĆ I SKUTKI SAKRAMENTU POKUTY I POJEDNANIA

L U T Y

KONIECZNOŚĆ I SKUTKI SAKRAMENTU

POKUTY I POJEDNANIA

I niedziela miesiąca (5 lutego 2012 r.)

Ks. Grzegorz SIEMENKOW

Diecezja Charkowsko-Zaporozka

ADORACJA

Panie, Ty gromadzisz nas dzisiaj abyśmy byli razem z Tobą, Tobie składali dzięki, Ciebie uwielbiali za Twoją wielką miłość oraz bezgraniczne przebaczenie. Od samego początku Ty stwarzasz człowieka na Twój obraz - obraz doskonałej wspólnoty Ojca i Syna i Ducha Świętego, w której nie ma ani przeciwstawiania się, ani rywalizacji, ale wszystko z pokorą i pokojem. Ty stwarzasz cały świat, żeby Twoje umiłowane stworzenie, mężczyzna i kobieta, współpracując z Tobą stawali podobnymi do Ciebie. Jednak, Panie, coś zaciemnia w nas obraz Boży i zamyka przed nami drogę upodobnienia się do Ciebie.

My nieustannie odczuwamy naszą kruchość i śmiertelność: głód, chłód, nagość i choroby przypominają nam kim jesteśmy. Dlatego jesteśmy zmuszeni szukać środków, aby kontynuować nasze kruche istnienie, aby zabezpieczyć własnymi siłami nie tylko dzień jutrzejszy, lecz także i swoją starość, ochronić siebie przed różnorodnymi wypadkami i wszystko przewidzieć. Nasza pycha i nasze ludzkie pragnienie egoistycznie używać świat oraz innych ludzi dla własnej korzyści łamie doskonałą jedność z Tobą, Panie, oddala nas jeden od drugiego. Jednak, Zbawicielu,Ty nigdy nie opuszczasz człowieka, stworzonego przez Ciebie. Jezu, Ty przypominasz nam kim jesteś Ty i kim jest Ojciec: «wszystko moje jest twoim, a twoje jest moim» (J 17,10), Ty zapraszasz nas wejść w tę wspólnotę. To nie jest nawet dzielenie wspólnego dobra, ale całkowita jedność i oddanie jeden drugiemu. Takiej jedności my - proch z ziemi wzięty - własnymi siłami niegdy nie potrafimy osiągnąć. Tylko przyjęte jako dar, możemy być tymi, którymi jesteśmy powołani być - umiłowanymi dziećmi Ojca, wybranymi współdziedzicami Chrystusa, dziedzicami Boga.

Otóż w Chrzcie Świętym Ty, Panie, obdarowujesz nas przebaczeniem, dajesz nam odnowienie Twego obrazu i nawet więcej - zapraszasz wejść na drogę upodobnienia się do Ciebie. Jednak, Panie, nasza widzialna natura ludzka nie zmieniła się automatycznie i my nadal upadamy i grzeszymy. Dlaczego, Panie, Ty dopuszczasz uniżenie Twego Majestatu do tego stopnia?

W Sakramencie Spowiedzi Świętej Ty przebaczasz nam każdy popełniony grzech, ale pod jednym warunkiem: swoje przebaczenie Ty dajesz za darmo. Nasza niechęć przyjąć Twoją miłość, zamnknięcie się na Twój dar, a nawet wrogość wobec Ciebie - to wszystko jest grzechem niezwykłej pychy. To jest stan, w którym serce ludzkie nieustannie oczekuje rozpłaty za własne błędy i uważa ludzkie niedoskonałości i słabości przekleństwem od Ciebie.

Jednak, Ty Panie, jesteś nieskończenie dobrym. A dowodem Twojej bezgranicznej dobroci - jest dar naszej wolności, do tego stopnia, że dopuszczasz nawet zło błędów, aby z niego wyprowadzić dla człowieka dobro (por. Am 3,6). Zresztą największym złem w historii jest śmierć sprawiedliwego i wiernego - Jezusa Chrystusa. To stało się dla nas zadatkiem zbawienia i dowodem Twojej, Panie, miłości.

Ciężka nam, ludzkimi siłami przyjąć i niemożliwe uwierzyć, że Ty, Boże, chcesz obdarzyć słabych i wykorzystujesz niedoskonałości, aby objawić siebie człowiekowi. Przecież w Sakramencie Spowiedzi my nie przedstawiamy Tobie nasze zasługi lub dobre uczynki, aby otrzymać od Ciebie nagrodę, ale przynosimy Tobie tylko nasze żale, ciężar błędów, nasze zniewagi i słabości, aby zamienić je na Twoje przebaczenie. Jak wielki dar Ty dajesz Kościołowi Twojemu, aby grzesznik słysząc słowa «I ja odpuszczam Tobie grzechy w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego» był pewien, że jego grzechy naprawdę były odpuszczone.

O Panie, Ty przedziwnie wszystko stworzyłeś, i cały stworzony wszechświat - ikona Twojej mądrości, ale jeszcze więcej o Tobie samym, o tym Kim naprawdę jesteś, mówi Twoje wielkie przebaczenie. Ty zawsze działasz w Sakramencie Spowiedzi jak łagodny i miłujący Ojciec przyjmując każdego grzesznika z wielkim współczuciem i miłością. Tak więc bez przebaczenia naszych wykroczeń i bez okazania Twojej cierpliwości, nigdy byśmy nie poznali Twojej, Boże, miłości do nas i nie mieliby możliwości upodobnić się do Ciebie tak, jak podobnym do nas stałeś Ty w Chrystusie Jezusie.